Bir gün olsun köylünün derdi ile dertlenmeden, neler  yaşadıklarına, sorunlarına, umutlarına dokunmadan "Köylü milletin efendisidir" dedikte büyüdük.

"Gitmesekte görmesekte o köy bizim köyümüzdür!" dedik fakat bırakın uzaktaki köyleri yakındalilerde yaşayan köylünün, çiftçinin yanında olamadık.

"Başlığın öğretmenler olduğu makalede köylü ne alaka?" dediğinizi duyar gibiyim. Efendim, benim hayat görüşüme gire bir milleti millet yapan, toplumsal bilinci aşılayan ve yarınlara taşıyan iki temel grup vardır: Tüm inkar ve ihanetlerimize, kadir bilmezliğimize rağmen üretmeye devam eden köylüler ve her geçen gün bizler için ne kadar değerli olduklarını unuttuğumuz öğretmenlerimiz.

Üzülerek söyliyorum ki, geri kalmış ülkeler dahil dünya üzerinde bizim kadar Öğretmenlerini hiçe sayan başka bir ülke yok

Bu bağlamda öğretmen maaşını milletvekilinden dahi üst gören Küba'yı uç örnek sayıp geçelim, Avrupa ülkelerinde öğretmenlerine en cimri davranan ülke biziz.

Anne babalar olarak 1-2 evladımıza tahammül edemezken yarınlarımız olan çocuklarımıza adeta şekil veren bu değerli meslek grubunu ihmal ediyoruz.

Maaş meselesini geçtim. Hak ettikleri saygıyı gösterme hususunda da cimriyiz, haksızız ve ayıp ediyoruz.

Öğretmenlik bütün dünya da saygın meslek grubu iken bizde öğretmen olmak adeta acıların, dramların, haksızlıkların mahkumu olmak haline geldi.

Sözleşmeli, ücretli, atanamayan, PİKTES-li derken şimdi de atandıkları halde göreve başlayamayan 20 bin mağdur öğretmen gerçeği ile karşı karşıyayız!..

Düşünebiliyor musunuz?
Belki de yıllar sonra atanmışsınız ancak göreve başlayamıyorsunuz!

İşin ekonomik boyutuna mı yansın, psikolojik travmanın altından mı kalksın?

Sahi, ülke olarak ne istiyoruz öğretmenlerimizden?

Madem bu kadar büyük sorun teşkil ediyorlar kapatın okulları gitsin!

Yada hepsini yakalım bitsin yahu. Öğretmenleri o öğretmen, bu öğretmen diye diye onlara bölüp mağdur etmeye doyamadık.

Yahu öğretmen her şartta değerlidir ve öğretmendir. Neden onlara hayatı dar ediyoruz bu kadar!?

ATANMIŞ İŞSİZ 18 MART ÖĞRETMENLERİ!

Alın size izahı olmayan; vicdanları yaralayan bir öğretmen vakası... Daha doğrusu trajedisi. 

Kararname nedeniyle göreve başlayamayan 20 bin öğretmenimiz var!

Aileleri ile birlikte 100 bini aşan derin bir mağduriyet var orta da!

Buradan ME Bakanımıza sesleniyorum. PİKTES Öğretmenleri ile 18 Mart Öğretmenlerinin seslerini duyun lütfen. Onlar bizim geleceğimizi inşaa eden fedakar, cefakar insanlar.

PİKTES ÖĞRETMENLERİ VAKASI!

Yahu sadece memleketim Şanlıurfa da binlerce branş öğretmeni açığı varken çadırda, barakada öğretmenlik yapan ve yüz binlerce göçmen çocuğu ülke eğitim sistemi ile kültürüne üstelik büyük başarı ile entegre eden 4000 cefakar öğretmeni işçi statüsünde tutmak hangi mantığa, vicdana sığar?

Her seferinde yok saydığımız ücretli öğretmenlerimize ne diyeceğiz?

Ya sözleşmelilere? 

Öğretmenlerin kıymetini bilmeyen bir halkın geleceğinden bahsedemeyiz.

Benim bütün hayatımı etkileyen ve babasızlığıma, derin yoksulluğumuza rağmen bugün ayakta duruyor olmamı sağlayan ilkokul öğretmenimdi.

Lütfen öğretmenlerimizi üzmeyelim ve lütfen geleceğimizi inşaa edenlerin seslerine kulak verelim. Yoksa yarınlarda ayakta durmakta dahi zorlanan içi boş nesillerin ülkesi olacağız.