Gök toprağa eğilir, yaklaşır; 
Sarardı onu şefkatli bir anne gibi
Karanlık, ılık, yıldızları iri iri...
Ve uzakta çöl, ezelî bir sır!

Ilık karanlık şarkı söylerdi,
Ay ışığı öperdi susamış toprağı.
Kemanlar inler…
Neyler duâ eder,
Ve güzel sesler avuturdu her derdi.
(Halide Nusret Zorlutuna, Urfa Geceleri )

Öyle ki kara yazılı kör talihli şehrimi bile böyle mukaddes biçimlerde   anlatan Şanlıurfa ‘nın öğretmeni , ülkemizin  edebiyat alanındaki  mihenk taşlarından  Halide Nusret Zorlutuna’nın kızı Emine Işınsu da aramızdan ayrıldı.

Annesi Halide Nusret Zorlutuna dolayısıyla sürekli edebiyatın katık edildiği, şiirlerin yankılandığı bir çevrede, babasının görevlerinden ötürü de Sarıkamış, Urfa, Karaman gibi yurdun çeşitli yerlerinde yaşayarak büyüyen Emine Hanım dev isimlerin arasında yaşasa da  kendi kimliğini diğer isimlerden sıyırmış, özgünlüğü yakalamış ,kendi cümleleriyle vatanı ,vatan sevmeyi ve hatta bizi bize herkeslerden başka anlatabilmişti.Vatan ve sevmek bu iki kelime onun mukaddes topraklarıydı belki de ...

Türk kadınından , vatan sevgisinden ,hakiki milliyetçilikten ,Türkiye sevdasından hiç vazgeçmeden sevgiyi taşımış ceplerinde.

Öyle ki  Nisan Yağmuru  kitabında;

"öylesine sevmelisiniz ki, bu sevgi içinizi kabartmalı, gözünüzü yaşartmalıdır, her şeyi öylesine sevmelisiniz. öylesine sevmelisiniz ki, içinizde duyduğunuz şeyleri anlatamayasınız, anlatmak kabil olmasın; her şeyi öylesine sevmelisiniz. öylesine sevmelisiniz ki, sevdikleriniz sizi muhakkak sevsin, her şeyi böylesine sevmelisiniz. çünkü o, sizi sevgisinden var etti, çünkü o'na ulaşan yol yalnız sevgi yoludur. her şeyi o'nun var ettiğini biliyorsanız, o'nun var ettiği her şeyi sevmelisiniz. çünkü hayrın en güzeli, şüphesiz gerçekten sevmektir. gerçek sevgi ile gerçeği seviniz..." 
böyle anlatmıştı hayatın özü sevmeyi Emine Hanım .

Kökleri ve dalları ile bir edebiyat çınarını daha kaybetmenin üzüntüsü ve kendisi ile bu kadar geç tanımış olmanın pişmanlığı ile kendilerine Allah’tan rahmet diliyorum.