Şekerin bulunmadığı zamanlarda  dilenciler için bir olsa şekerle besle!denirmiş... Gerçekten o kadar doğru ki ...Gerçekten sayıları o kadar çok ki ....

Bakın Şanlıurfa ‘da araç  kullanmak,yolda yürümek ,alışveriş yapmak gibi  gündelik işler öyle zor,öyle meşakkatli ...

Şöyle anlatayım sokağa çıktığınız an bir adım atamadan çeşitli biçimlerde ve suretlerde dilenen biri bitiyor yanınızda. Başka  bir adımda bir başkası sonra bir başkası daha derken zincir böyle devam ediyor.Dolayısıyla bu döngüde sokağa çıkmak büyük teşkale.

Hayır yani Urfa’da sokağa çıkılmasın diye böyle bir taktik uyguluyorlarsa vallahi aşk olsun. Fikri bulana aferin sahiden. Bu taktiği de sakın ha kimselerle paylaşmayalım... Bırakalım diğer iller kıskansın bizi...

Zabıta bu durumla başa çıkamıyor. E tabi  öyle arabalarla tur atmak, ekmeğinin peşinde koşan seyyar satıcıyı zapt etmek, pazarlarda çoluk çocuğa caka satmak , bekçiler! ile muhabette dalmak ve ara ara işe uğramak zor zanaat. Desem ki hep böyle yalan...İşini iyi yapan zabıta da var .

Ama gel gör ki bu dilenenlerin çoğu çocuk yaşta olunca onlar tutuyor diğerleri serbest bırakıyor...Belediye bu durumda  ne yapsın? 

Valilik emniyet kanalıyla bunları toplayacak. Kim bunların sırtından para kazanıyorsa onları da Suriye kamplarına veya Suriyeye postalayacak.. .

Trafik lambalarını,köşeleri  mesken tutan bu çocuklarda ne maske ne hijyenik kit,ne temizlik var ellerinde fırça su cam silip peçete kâgıdı satıyorlar.. Arabadaki  vatandaşlar da  bunlara camlarını açıp avuçlarına para bırakıyor . Varın siz düşünün bu hengamede sosyal mesafeyi  , bulaşı ...