Çok bildik çok da güzeldir  "Urfa'ya Paşa Geldi Anam" sözleri ile başlayan o hüzünlü türkü...

Ama çocukluğundan beri zengin toprakların yoksul çocukları olmaya savaş açmış ben ve benim gibiler için aslında sorgulanması gereken derin bir çelişkinin nağmeleridir bu türkü!

"Benim coğrafyanın insanı zekidir, sanatçı, şaiir, yazar, liderdir ve benim insanım mangal yüreklidir arkadaş; hayatın, sevginin, merhametin, adaletin, cesaretin, fedakarlığın...

Kardeşçe paylaşmanın, dostça bölüşmenin paşasıdır benim insanım..." deyi avaz avaz haykıran ben ve ben gibiler için bu gerçeklere inat siyaseten Urfama sürekli dışarıdan paşa gönderilmesine alkış tutan can acısıdır...

BUGÜN BİTTİ O TÜRKÜ!

Ve bugün evet, nihayet o türkü bitti veya değişmesi gereken nakaratı İstanbul da değişti!

Çünkü Urfa bugün sanatın, ticaretin, siyasetin, turizmin, sanayinin ve güzelliklerin başkenti dünya şehri İstanbul'a; adaleti, merhameti, vizyonu, bilgi birikimi ile kendi paşasını gönderdi!

Bugün İstanbul'a geldi Urfa'nın Paşası!

FARK VAR!

Doğrusu merak ediyorum ne zaman farkına varacağız çarçabuk yaratılmış mükemmel, kusursuz, etkin yalanların nakış gibi işlediği siyaset masallarının figüranları olmaya başladığımızı!

Yalanlarla besli bir hayal gücü hakikatin gücünü ne ne çabuk tüketti böyle!

Masalın kendi yalan olunca: Kaçınılmaz oluyor kâğıttan kahramanların pervasız, kemiksiz dillerinden düşen yalanların etraftaki eşyayı, hadiseleri dahi insanı bile kendi gayesine göre tertip edişleri...

Ve yaratanı HAK Teala, öznesi hakikat olan; hakiki toprakla, alçıyla, suyla, yoğrulan dünya denen mucize yalancıların elinde oyuncak olup nasıl da aldatıyor gözleri, gönülleri.

Yeter değil mi sizce de adaletin sadece güçlüden yana işlediği çarpık masalları dinlediğimiz?

Yeter değil mi sizce de  birer mum gibi yalancıların yollarına ışık olup eritildiğimiz!

Benim gibi yorulan yok mu aylık 600-700 bin lira maaşla bana, bize, size yokluk karşısında sabretmeyi öğreten vidansızlardan?

Peki, ekmeğin, patatesin, soğanın kaç para olduğundan haberdar kimse var mı bu ülkede?

Yeter değil mi yalancıların yazdığı masalların yalancı kahramanlarına kurban ettiğimiz zamanlar?

Bugün evet, Urfa tertemiz bir siyasetin omuzları asalet, adalet, merhamet, vicdan, bilgelik apoletli paşasını gönderdi İstanbul'a...

Ben artık emaneti ehline vereceğim ve benim ehli paşam M.Kasım Gülpınar'dır diye inledi...

Urfa değil dostlar, İstanbul'a paşa geldi bugün: Halk da tamaşa geldi sevgi şölenini...

O paşa ki Urfa da dahi tek yürek olmayı, birbirlerini sevmeyi beceremeyen bütün ilçeleri sevgi bağı ile İstanbul da bir araya getirdi.

O Paşa ki dünyanın neresinde olursak olalım biriz; vaktidir bunun farkına varmanın dedi.

Ben buradayım dedi sessizce! Sözlerine düşmedi tek bir kendini beğenmişlik ve reklam ile dayatılan Paşa Benim hikayeleri. Ama Urfa'nın paşa ithal etmeye değil, ihraç eden yüzü benim dedi; dediklerini İstanbul dinledi.

Muhtemelen utandı İstanbul da, biz biz olamadığımız için ne kadar hayıflandık emin değilim.

Çünkü bilirim ki "Urfa'ya paşa geldi!" türküsüne sevdalı yabancı aşıkları kol gezmekte şehrimin sokaklarında hala!

Hala anlamamakta o paşa bizim değil, bizden değil ve değiller de boğulduk senelerce!

İstanbul'a Urfalı Paşa Geldi bugün ve diyorum ki  "Ey Urfalı; ayağa kalk artık. M.Kasım Gülpınar'ı çağır memleketine ve doyasıya söyle o türküsünün aslını..."

Urfa'ya Paşa Geldi yalanı gerçek olduğunda bitecek  Urfalı'nın çilesi bilesin...